آنژیوگرافی پروستات

آنژیوگرافی پروستات یک روش تصویربرداری پیشرفته و کم تهاجمی است که با هدف بررسی دقیق عروق خونی مرتبط با غده پروستات انجام می‌شود.

این تکنیک با استفاده از اشعه ایکس و ماده حاجب، به پزشکان این امکان را می‌دهد تا اختلالات موجود در خون رسانی به پروستات از جمله انسداد، نشت، یا رشد غیر عادی رگ ها را به وضوح مشاهده کنند.

آنژیوگرافی پروستات نه تنها یک ابزار تشخیصی دقیق برای بیماری‌هایی نظیر بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) و سرطان پروستات محسوب می‌شود، بلکه در بسیاری از موارد، بلافاصله پس از تشخیص، امکان انجام آمبولیزاسیون شریان پروستات نیز فراهم می شود.

این یعنی پزشک می‌تواند در همان جلسه، عروق تغذیه کننده پروستات را مسدود می کند و بدون نیاز به جراحی باز، باعث کاهش حجم غده و بهبود علائم ادراری می شود.

مزایای این روش از جمله عدم نیاز به بیهوشی عمومی، دوره نقاهت کوتاه و حفظ عملکرد جنسی آن را به یک گزینه ایده‌آل برای بسیاری از بیماران، به‌ویژه مردان بالای ۵۰ سال تبدیل کرده است.

در کنار این مزایا، شناخت دقیق مراحل اجرا، مراقبت‌های قبل و بعد از عمل و بررسی عوارض احتمالی از جمله اقداماتی است که در انتخاب آگاهانه روش درمان نقش اساسی دارد.

در این مقاله، با تکیه بر دانش روز و شواهد علمی، به طور جامع به روش انجام آنژیوگرافی پروستات، کاربرد، مزایا و عوارض و تفاوت آن با سایر روش‌های درمانی پروستات می‌پردازیم.

اگر به دنبال راهکاری غیرجراحی، دقیق و اثربخش برای کنترل علائم پروستات هستید، این راهنما برای شما نوشته شده است.

آنژیوگرافی پروستات چیست؟

آنژیوگرافی پروستات یک روش صرفاً تشخیصی به شمار می‌آید در حالی که آمبولیزاسیون شریان پروستات یک فرآیند درمانی محسوب می‌شود.

در آنژیوگرافی، هدف بررسی دقیق عروق خونی برای شناسایی بیماری‌هایی مانند بزرگی خوش خیم پروستات یا حتی مراحل اولیه سرطان پروستات است.

در آمبولیزاسیون، پزشک از همان مسیر کاتتر، موادی را به درون رگ‌های تغذیه کننده پروستات تزریق می‌کند تا جریان خون به بافت بزرگ شده قطع شود.

بنابراین می‌توان گفت آنژیوگرافی مقدمه‌ای برای روش‌های درمانی غیرجراحی و کم تهاجمی به شمار می‌رود.

تفاوت آنژیوگرافی و آمبولیزاسیون پروستات

آنژیوگرافی پروستات یک روش صرفاً تشخیصی به شمار می‌آید در حالی که آمبولیزاسیون شریان پروستات یک فرآیند درمانی محسوب می‌شود.

در آنژیوگرافی، هدف بررسی دقیق عروق خونی برای شناسایی بیماری‌هایی مانند بزرگی خوش خیم پروستات یا حتی مراحل اولیه سرطان پروستات است.

در آمبولیزاسیون، پزشک از همان مسیر کاتتر، موادی را به درون رگ‌های تغذیه کننده پروستات تزریق می‌کند تا جریان خون به بافت بزرگ شده قطع شود.

بنابراین می‌توان گفت آنژیوگرافی مقدمه‌ای برای روش‌های درمانی غیرجراحی و کم تهاجمی به شمار می‌رود.

چه زمانی از آنژیوگرافی پروستات استفاده می‌شود؟

پزشکان در مواردی از آنژیوگرافی پروستات بهره می‌برند که بیمار با علائم شدید یا مقاوم به درمان‌های دارویی مواجه باشد.

این علائم می‌تواند شامل تکرر ادرار، جریان ضعیف، بی اختیاری یا باقی ماندن ادرار در مثانه باشد.

در شرایطی که بزرگی پروستات مشکوک به سرطان یا دیگر بیماری‌های عروقی باشد، آنژیوگرافی راهی مؤثر برای accurate prostate diagnosis و برنامه‌ریزی درمان است.

این روش همچنین در بیمارانی که نمی‌توانند تحت بیهوشی عمومی قرار گیرند، به عنوان گزینه‌ای کم خطر و مؤثر توصیه می‌شود.

کاربردهای پزشکی آنژیوگرافی پروستات

آنژیوگرافی پروستات تنها یک ابزار تصویربرداری ساده نیست، بلکه به عنوان یک روش تشخیصی و پیگیری درمانی بسیار ارزشمند در حوزه اورولوژی مداخله‌ای شناخته می‌شود.

از تشخیص دقیق بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) گرفته تا ارزیابی شدت سرطان پروستات و بررسی اثربخشی درمان‌های قبلی، این روش نقش محوری در تصمیم‌گیری‌های بالینی دارد.

به دلیل دقت بالای آن در مشاهده ساختار عروقی پروستات، آنژیوگرافی به پزشکان اجازه می‌دهد تا نوع و میزان خون رسانی به بافت پروستات را در زمان واقعی تحلیل کرده و بر مبنای آن، روش درمانی مناسب را انتخاب کنند.

این روش به ویژه در بیمارانی که علائم مقاوم دارند یا مشکوک به بیماری‌های جدی‌تر هستند، اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.

تشخیص بزرگی پروستات (BPH)

آنژیوگرافی پروستات یکی از دقیق‌ترین روش‌های تصویربرداری برای تشخیص بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) است.

این تکنیک با استفاده از ماده حاجب و تصویربرداری عروقی، امکان بررسی میزان خون رسانی به غده پروستات و شناسایی تغییرات غیرطبیعی در ساختار عروقی را فراهم می‌سازد.

پزشک می‌تواند با مشاهده مستقیم افزایش حجم و فشار روی عروق پروستاتی، شدت و نوع BPH را ارزیابی کرده و برای برنامه‌ریزی درمانی دقیق‌تر تصمیم‌گیری کند.

این روش به ویژه برای بیمارانی که پاسخ مناسبی به داروها نشان نمی‌دهند یا نمی‌خواهند تحت عمل جراحی قرار گیرند، یک راهکار قابل اتکاست.

بررسی سرطان پروستات و شدت آن

در بیماران مشکوک به سرطان پروستات، آنژیوگرافی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره شدت و گسترش بیماری ارائه دهد.

با بررسی نحوه تغذیه تومور از طریق عروق خونی و ناهنجاری‌های احتمالی در شبکه عروقی، پزشکان می‌توانند مرحله بندی دقیق‌تری از سرطان انجام دهند.

این روش به خصوص زمانی مفید است که نیاز به تصویربرداری هدفمند برای تصمیم‌گیری درمانی یا مداخله‌ای مانند آمبولیزاسیون یا پرتودرمانی وجود داشته باشد.

با کمک آنژیوگرافی، نواحی درگیر با تومور به صورت واضح مشخص شده و احتمال تشخیص زودهنگام افزایش می‌یابد.

کنترل اثربخشی درمان‌های قبلی

یکی از مزایای مهم آنژیوگرافی پروستات، استفاده از آن در ارزیابی نتایج درمان‌های پیشین است.

بیمارانی که تحت درمان دارویی، جراحی، یا آمبولیزاسیون شریانی پروستات قرار گرفته‌اند، می‌توانند با انجام آنژیوگرافی مجدد، روند بهبودی و تغییرات در خون رسانی را بررسی کنند.

این کار باعث می‌شود تیم درمانی بتواند تصمیم بگیرد آیا درمان قبلی موفق بوده یا نیاز به مداخله مکمل وجود دارد.

در برخی موارد به خصوص در بیماران با سابقه سرطان یا BPH آنژیوگرافی پیشرفته به عنوان روشی برای بررسی عود بیماری استفاده می‌شود.

مراحل انجام آنژیوگرافی پروستات

فرآیند انجام آنژیوگرافی پروستات به گونه‌ای طراحی شده است که در عین دقت و اثربخشی بالا، کم ترین تهاجم به بدن بیمار وارد می شود.

این روش به صورت سرپایی یا با بستری کوتاه مدت در بیمارستان انجام می‌شود و شامل سه مرحله اصلی است: آماده‌سازی پیش از انجام، اجرای فنی آنژیوگرافی و مراقبت‌های پس از اتمام فرایند.

آماده‌سازی قبل از آنژیوگرافی

پیش از انجام آنژیوگرافی، مجموعه‌ای از اقدامات ضروری برای افزایش ایمنی بیمار و موفقیت روند تصویربرداری انجام می‌شود.

ناشتا بودن و قطع داروها

بیمار معمولاً باید بین ۶ تا ۸ ساعت پیش از آنژیوگرافی ناشتا باشد تا از بروز عوارض گوارشی و کاهش کیفیت تصویربرداری جلوگیری شود.

در صورت مصرف داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین یا وارفارین، لازم است با مشورت پزشک آن‌ها را چند روز قبل متوقف کند تا احتمال خونریزی کاهش یابد.

بررسی سابقه آلرژی و بیماری‌های قلبی

یکی از مهم‌ترین اقدامات قبل از انجام آنژیوگرافی، بررسی حساسیت بیمار به ماده حاجب است.

در صورت وجود سابقه آلرژی، ممکن است پزشک داروهای پیشگیرانه تجویز کند.

افرادی با بیماری‌های زمینه‌ای مانند نارسایی قلبی یا کلیوی نیاز به ارزیابی دقیق‌تری دارند، چرا که این شرایط می‌توانند ریسک آنژیوگرافی را افزایش دهند.

نحوه اجرای آنژیوگرافی

اجرای آنژیوگرافی تحت شرایط کاملاً کنترل شده در بخش تصویربرداری مداخله‌ای صورت می‌گیرد.

این بخش شامل بی حسی موضعی، ورود کاتتر، و تصویربرداری لحظه به لحظه از عروق پروستات است.

بی‌حسی موضعی و ورود کاتتر

پیش از شروع، محل ورود کاتتر که معمولاً در کشاله ران است با بی حسی موضعی آماده‌سازی می‌شود.

سپس یک کاتتر باریک و انعطاف پذیر وارد شریان می‌شود و پزشک با استفاده از هدایت تصویری، آن را به سمت عروق پروستات هدایت می‌کند.

تزریق ماده حاجب و تصویربرداری فلوروسکوپی

پس از رسیدن کاتتر به موقعیت مناسب، ماده حاجب وارد رگ می‌شود.

این ماده باعث می‌شود تصاویر واضح تری از جریان خون در عروق پروستات توسط دستگاه فلوروسکوپی (اشعه ایکس زنده) به دست آید.

پزشک با مشاهده این تصاویر، هرگونه تنگی، انسداد یا اختلال در جریان خون را تشخیص می‌دهد.

مدت زمان انجام و شرایط ترخیص

مدت زمان انجام آنژیوگرافی پروستات معمولاً بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه است.

اگر مشکلی حین فرایند پیش نیاید، بیمار پس از چند ساعت استراحت و پایش علائم حیاتی، می‌تواند همان روز ترخیص شود.

در صورت انجام هم زمان آمبولیزاسیون یا وجود شرایط خاص، ممکن است نیاز به بستری ۲۴ ساعته باشد.

مراقبت‌های بعد از آنژیوگرافی پروستات

پس از انجام آنژیوگرافی پروستات، رعایت دقیق دستورالعمل‌های مراقبتی نقش مهمی در کاهش عوارض احتمالی، بهبود سریع‌تر و جلوگیری از بروز مشکلات بعدی دارد.

بیشتر بیماران به صورت سرپایی ترخیص می‌شوند، اما دوره بازگشت به فعالیت‌های عادی نیازمند دقت و مراقبت است.

دستورالعمل‌های اولیه پس از عمل

در ساعت‌ها و روزهای ابتدایی بعد از آنژیوگرافی، انجام چند اقدام ساده می‌تواند به بدن کمک کند تا ماده حاجب را دفع کرده و محل ورود کاتتر بهبود یابد.

نوشیدن مایعات برای دفع ماده حاجب

ماده حاجب که در حین آنژیوگرافی تزریق می‌شود ممکن است در صورت عدم دفع صحیح، به کلیه‌ها آسیب وارد کند.

به همین دلیل، نوشیدن آب به مقدار زیاد (حداقل ۸ لیوان در ۲۴ ساعت اول) توصیه می‌شود تا دفع سریع و مؤثر ماده حاجب از طریق ادرار انجام شود.

استراحت و اجتناب از فعالیت‌های سنگین

تا ۲۴ ساعت پس از عمل، بیمار باید در منزل استراحت کند و از انجام فعالیت‌های سنگین، خم شدن شدید، بلند کردن اجسام، یا رانندگی پرهیز نماید.

این مراقبت‌ها کمک می‌کند تا فشار روی ناحیه ورود کاتتر کاهش یافته و از بروز خونریزی جلوگیری شود.

مراقبت‌های ناحیه ورود کاتتر

محل ورود کاتتر (معمولاً کشاله ران) باید تمیز و خشک نگه داشته شود.

پانسمان نباید زودتر از زمان توصیه شده تعویض شود و هرگونه قرمزی، ترشح، یا تورم در این ناحیه باید جدی گرفته شود.

بیمار باید از دوش گرفتن یا خیس کردن این ناحیه برای حداقل ۴۸ ساعت خودداری کند.

داروها و پیگیری‌های پزشکی

ممکن است پزشک برای کاهش درد، پیشگیری از عفونت یا کنترل لخته خون، داروهایی مانند مسکن‌ها، آنتی بیوتیک‌ها یا داروهای ضد انعقاد تجویز کند.

پیگیری بعد از عمل معمولاً شامل یک یا چند ویزیت است تا اثربخشی آنژیوگرافی و وضعیت بهبودی ارزیابی شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده علائمی مانند درد شدید و مداوم، تب بالا، قرمزی یا تورم شدید در محل ورود کاتتر، کاهش یا قطع ادرار، تنگی نفس یا تپش قلب، بیمار باید فوراً با پزشک تماس بگیرد.

برای تماس با دکتر پیمان اشرفی متخصص قلب و عروق کلیک کنید.

این علائم می‌توانند نشان دهنده عوارض نادر اما جدی مانند عفونت، آسیب کلیه یا واکنش آلرژیک باشند.

مزایای آنژیوگرافی پروستات

آنژیوگرافی پروستات به عنوان یک روش کم تهاجمی و تصویربرداری دقیق، مزایای متعددی نسبت به روش‌های سنتی دارد.

این تکنیک نه تنها فرآیند تشخیص را بهبود می‌بخشد، بلکه در بسیاری از موارد امکان درمان همزمان را نیز فراهم می‌سازد.

در ادامه، به مهم‌ترین مزایای این روش می‌پردازیم.

تشخیص سریع و دقیق BPH و سرطان

آنژیوگرافی پروستات به پزشک اجازه می‌دهد تا با وضوح بالا جریان خون در عروق پروستات را بررسی کرده و نشانه‌های اختلالاتی نظیر بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) یا سرطان پروستات را تشخیص دهد.

این دقت در مراحل اولیه بیماری می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری درمانی سریع‌تر و مؤثرتر شود.

امکان درمان همزمان بدون نیاز به جراحی

یکی از بزرگ‌ترین مزایای این روش، قابلیت اجرای آمبولیزاسیون شریان پروستات در همان جلسه آنژیوگرافی است.

این امر به پزشکان اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به جراحی باز، مستقیماً عروق تغذیه کننده غده پروستات را مسدود کنند.

این ویژگی در کاهش هزینه، زمان و ریسک درمان، نقش مهمی ایفا می‌کند.

حفظ عملکرد جنسی و کاهش عوارض

بر خلاف برخی روش‌های تهاجمی که ممکن است منجر به اختلال در عملکرد نعوظ یا انزال شوند، آنژیوگرافی و آمبولیزاسیون پروستات معمولاً بدون آسیب به عصب‌های جنسی انجام می‌شود.

این روش با حفظ کیفیت زندگی جنسی بیماران و کاهش عوارض بلندمدت، گزینه‌ای بسیار مناسب برای مردان در سنین میانسالی به شمار می‌رود.

نقاهت کوتاه و بازگشت سریع به فعالیت روزمره

عدم نیاز به بیهوشی عمومی، کاهش مدت بستری و ترخیص سریع بیمار از جمله مزایای مهم این روش است.

بیشتر بیماران ظرف ۲۴ ساعت می‌توانند به خانه بازگردند و معمولاً در مدت کوتاهی به فعالیت‌های روزمره خود ادامه می‌دهند.

این روند که نشان دهنده بهبودی سریع پس از تصویربرداری مربوط به بزرگی پروستات است، به خصوص برای افرادی با سبک زندگی فعال یا محدودیت های زمانی، گزینه‌ای ایده‌آل به شمار می‌آید.

عوارض احتمالی آنژیوگرافی پروستات

آنژیوگرافی پروستات اگرچه یکی از روش‌های ایمن و کم تهاجمی در پزشکی مداخله‌ای محسوب می‌شود، اما مانند هر روش دیگر، ممکن است با برخی عوارض همراه باشد.

شناخت این عوارض به تصمیم‌گیری آگاهانه بیمار کمک می‌کند و همچنین منجر به مراقبت بهتر پس از عمل می‌شود.

عوارض خفیف: کبودی، خونریزی موضعی

پس از ورود کاتتر از طریق کشاله ران، احتمال کمی برای بروز کبودی، تورم یا خونریزی سطحی در ناحیه ورود وجود دارد.

این موارد جزو عوارض طبیعی و موقتی آنژیوگرافی محسوب می‌شوند و معمولاً با استفاده از پانسمان فشاری، استراحت کافی و کمپرس سرد به سرعت بهبود می‌یابند.

بروز این نشانه‌ها نیازمند نگرانی نیست و بخش بزرگی از بیماران آن را تجربه می‌کنند.

عوارض جدی‌تر: عفونت، آسیب کلیه، آلرژی

در صورت عدم رعایت بهداشت محل ورود کاتتر، احتمال بروز عفونت موضعی یا سیستمیک وجود دارد.

استفاده از ماده حاجب ممکن است برای بیماران دارای سابقه بیماری‌های کلیوی منجر به فشار مضاعف بر کلیه‌ها یا نارسایی موقت عملکرد کلیوی شود.

در برخی بیماران، واکنش‌های آلرژیک نسبت به ماده حاجب بروز می‌کند که می‌تواند شامل تهوع، خارش، کهیر یا تنگی نفس باشد.

بررسی پیشین سابقه حساسیت دارویی بیمار، نقش مهمی در پیشگیری از این نوع عوارض دارد.

عوارض نادر ولی مهم: سکته مغزی یا حمله قلبی

گرچه بروز این عوارض بسیار نادر است، اما در بیماران دارای بیماری قلبی یا سابقه مشکلات عروقی، احتمال وقوع سکته مغزی یا حمله قلبی در حین یا پس از انجام آنژیوگرافی وجود دارد.

این موارد ممکن است به دلیل استرس حاد، اختلال در فشار خون یا شرایط زمینه‌ای قلبی ایجاد شوند.

بررسی کامل پیش زمینه پزشکی بیمار و پایش مداوم علائم حیاتی حین انجام عمل، از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه در این موارد محسوب می‌شود.

فرق آنژیوگرافی پروستات و جراحی TURP

روش جراحی تراش پروستات یا TURP (Transurethral Resection of the Prostate) سال‌هاست که به عنوان استاندارد طلایی در درمان بزرگی خوش خیم پروستات شناخته می‌شود.

این روش با برداشتن بخشی از بافت پروستات از طریق مجرای ادراری انجام می‌شود و نیازمند بستری، بیهوشی عمومی و دوران نقاهت طولانی‌تر است.

در مقابل، آنژیوگرافی پروستات که اغلب با آمبولیزاسیون همراه است، بدون نیاز به برش و بیهوشی کامل، از طریق یک کاتتر باریک انجام می‌شود.

این روش با مسدود سازی رگ‌ های تغذیه‌ کننده پروستات باعث کوچک شدن آن می‌شود و بیمار در مدت کوتاهی به فعالیت روزمره بازمی‌گردد.

در مقایسه با TURP، احتمال اختلال در نعوظ و انزال به مراتب کمتر است.

فرق آنژیوگرافی پروستات و درمان دارویی

درمان دارویی اولین انتخاب در مدیریت علائم خفیف تا متوسط پروستات است.

داروهایی مانند مهارکننده‌های آلفا یا فیناستراید می‌توانند ادرار را تسهیل کرده و اندازه پروستات را کاهش دهند.

تأثیر دارو معمولاً تدریجی است و در برخی بیماران پس از مدت کوتاهی اثربخشی کاهش می‌یابد یا عوارض جانبی جنسی ایجاد می‌کند.

در آنژیوگرافی، نتایج معمولاً سریع‌تر حاصل می‌شود و بیمار از وابستگی بلندمدت به دارو رها می‌شود.

این روش برای بیمارانی که به دارو پاسخ نمی‌دهند یا از عوارض آن رنج می‌برند، جایگزین مؤثری محسوب می‌شود.

آنژیوگرافی پروستات به عنوان یک گزینه درمانی مداخله‌ای ولی غیرجراحی، در موارد مقاوم به درمان دارویی توصیه می‌شود.

در چه شرایطی آنژیوگرافی گزینه بهتر است؟

آنژیوگرافی پروستات برای مردانی مناسب است که علائم شدیدی از بزرگی پروستات دارند اما تمایلی به انجام جراحی باز ندارند یا به دلایل پزشکی (مثل بیماری‌های قلبی، دیابت کنترل نشده، یا سن بالا) برای بیهوشی عمومی گزینه مناسبی نیستند.

در مواردی که بیمار به درمان دارویی پاسخ نداده یا با عوارض شدید داروها مواجه است، آنژیوگرافی می‌تواند راهکاری مؤثر و کم خطر باشد.

این روش به ویژه برای بیمارانی که تمایل دارند عملکرد جنسی‌شان حفظ شود یا دوره نقاهت کوتاهی داشته باشند، پیشنهاد می‌شود.

بررسی دقیق تصویر عروق و امکان درمان همزمان در یک جلسه، از دیگر مزایای کلیدی این گزینه درمانی است.

سوالات پرتکرار درباره آنژیوگرافی پروستات

آیا آنژیوگرافی درد دارد؟

خیر، آنژیوگرافی پروستات معمولاً دردناک نیست.

این روش با بی حسی موضعی انجام می‌شود، به همین دلیل بیمار هنگام ورود کاتتر فقط ممکن است فشار یا سوزش خفیفی احساس کند.

استفاده از داروهای آرام بخش نیز به کاهش اضطراب و افزایش راحتی بیمار کمک می‌کند.

پس از اتمام عمل، ممکن است در ناحیه کشاله ران کمی کبودی یا احساس ناراحتی وجود داشته باشد که اغلب خفیف و موقتی است.

آیا این روش برای همه افراد مناسب است؟

اگرچه آنژیوگرافی پروستات روشی ایمن و مؤثر برای درمان بزرگی یا مشکلات عروقی پروستات است، اما ممکن است برای همه افراد مناسب نباشد.

بیمارانی که دچار آلرژی شدید به ماده حاجب، نارسایی پیشرفته کلیوی یا برخی اختلالات انعقادی خون هستند، باید قبل از انجام این روش با پزشک مشورت کنند.

ارزیابی کامل سابقه پزشکی، آزمایش‌های خون و مشاوره با اورولوژیست و متخصص مداخله‌ای برای تصمیم‌گیری نهایی ضروری است.

بعد از چند روز می‌توان فعالیت روزانه را شروع کرد؟

اکثر بیماران می‌توانند ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از آنژیوگرافی به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند.

البته توصیه می‌شود در هفته اول از بلند کردن اجسام سنگین و انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید خودداری شود.

رعایت دستورالعمل‌های مراقبتی پس از عمل از جمله نوشیدن مایعات کافی، استراحت نسبی و بررسی محل ورود کاتتر، به بازگشت سریع و ایمن به روال عادی زندگی کمک می‌کند.

آیا امکان انجام مجدد این روش وجود دارد؟

بله، در صورتی که پس از گذشت زمان، علائم ادراری بازگشت پیدا کنند یا مجدداً رشد غیرطبیعی عروق پروستات مشاهده شود، امکان انجام مجدد آنژیوگرافی و آمبولیزاسیون وجود دارد.

البته در بیشتر بیماران، اثرات درمانی این روش برای چند سال باقی می‌ماند.

پیگیری‌های دوره‌ای و ارزیابی تصویربرداری مجدد در تصمیم‌گیری درباره نیاز به تکرار درمان نقش کلیدی دارند.