اندازه پروستات برای عمل جراحی

پروستات، اندامی به اندازه یک گردو می باشد که بخشی از سیستم تناسلی مردانه است.

این اندام در جلوی مثانه و در بالای رکتوم قرار دارد. پروستات، مسئول تولید و تأمین مایعاتی است که به تغذیه ی اسپرم به هنگام انزال کمک می کند.

مجرای ادراری، از درون پروستات عبور می کند و ادرار را از مثانه به خارج از آلت تناسلی منتقل می کند که گاهی این غده دچار بزرگ شدگی می شود و این بزرگ شدن همراه با بروز علائم آزار دهند، مانند تکرر ادرار است.

چرا باید پروستات را درمان کنیم؟

پروستات مردان با بالا رفتن سن آنها، حدوداً در اواسط دهه ی سی سالگی، بسته به سابقه ی خانوادگی، سبک زندگی، تغذیه و تغییرات هورمونی طبیعی، شروع به رشد می کند.

وقتی پروستات به مرور زمان بزرگتر می شود، ممکن است به مجرای ادراری فشار وارد کند و جریان ادراری را مسدود کند (معمولاً در حدود 50 سالگی) پروستات های بزرگ شده، اندازه های مختلفی دارد.

علائم بزرگ شدن پروستات

پزشکان برای آشنایی با علائم بیماران، از آنها سؤال می پرسند که به هنگام ادرار چه احساسی دارند و چه چیزی مشاهده می کنند.

سپس بر اساس پاسخ آنها، هایپرپلازی خوش خیم پروستات را به عنوان خفیف، متوسط یا شدید طبقه بندی می کنند.

پزشکان در طول معاینات، اندازه ی پروستات را بررسی می کنند و ممکن است تست های آزمایشگاهی را برای ارزیابی عملکرد کلیه و بررسی سرطان پروستات توصیه کنند.

تمام این اطلاعات، پایه و اساسی برای طراحی درمان شخصی سازی شده می باشد.

برای اطلاعات بیشتر می توانید مقاله ی علائم بزرگ شدن پروستات را بخوانید!

پروستات بزرگ با علائم کم

بیماران مبتلا به پروستات بسیار بزرگ شده ممکن است علائم اندک یا خفیفی داشته باشند.

پزشکان باید تأیید کنند که هیچ مشکلی در عملکرد کلیه یا مثانه وجود ندارد. بنابراین، متوجه می شوند که پروستات بزرگ شده به بدن آسیبی نمی رساند.

در این مورد پزشکان ممکن است فقط معاینه ی پروستات یا انجام درمان های غیرجراحی را توصیه کنند.

این روش ها شامل تغییر عادات خوردن و آشامیدن و ادرار کردن به دفعات کمتر می باشد.

بیماران می توانند داروهایی مانند تامسولوسین را برای شل کردن پروستات و فیناستراید را برای کوچک کردن پروستات مصرف کنند.

آنها همچنین می توانند عصاره ی نخل اره ای را برای کمک به تسکین علائمشان امتحان کنند.

درمان بزرگی پروستات

بیمارانی که پروستات بسیار بزرگ شده دارند و علائم آنها متوسط یا شدید است و درمان های پزشکی برای آنها با شکست مواجه شده اند، اغلب به جراحی نیاز دارند.

برای پروستات های بسیار بزرگ شده، چهار روش جراحی اصلی وجود دارد:

پروستاتکتومی باز

جراح یک برش ایجاد می کند و بخشی از پروستات بزرگ شده را خارج می کند.

این جراحی امروزه به ندرت انجام می شود، زیرا جراحی های کم تهاجمی تر همانند آنژیوگرافی پروستات از طریق مجرای ادراری به خوبی عمل می کنند و عوارض جانبی کمتری دارند.

برداشتن پروستات از راه مجرای ادرار

جراح با کمک یک دوربین کوچک از طریق مجرای ادرار، بافت را بر می دارد تا کانال را باز کند که این کار می تواند به جریان ادرار کمک کند و فشار را از روی مثانه بردارد.

این روش نسبت به پروستاتکتومی باز کم تهاجمی تر است، اما هنوز هم می تواند عوارضی مانند خونریزی، عفونت، نیاز به تکرار، اختلال نعوظ و زخم شدن داشته باشد.

لیزر پروستات از راه مجرای ادرار

در این روش کانال ادرار با استفاده از یک لیزر هولمیوم پر قدرت باز می شود تا بافت پروستات را تبخیر کند.

این رویکرد مانند برداشتن بافت پروستات از راه مجرای ادرار می تواند به

جریان ادرار و علائم پروستات بزرگ شده کمک کند.

استفاده از لیزر ممکن است نیاز به کاتتر را کاهش دهد یا خونریزی بعد از رویکرد را کم کند.

یک لیزر پرقدرت می تواند بافت را به صورت مؤثرتر خارج کند، بنابراین زمان عمل کاهش پیدا می کند.

انوکلاسیون پروستات با لیزر هولمیوم

این روش مانند برداشتن پروستات از راه مجرای ادرار، کم تهاجمی است.

در این روش، با استفاده از لیزر هولمیوم پر قدرت و یک ابزار دیگر، بافت پروستات در بلوک های بزرگ برداشته می شود.

مزایای این روش شبیه به رویکردهای دیگر می باشد. برخی از پزشکان از لیزر برای بیمارانی استفاده می کنند که نمی توانند مصرف داروهای رقیق کننده ی خون خود را برای جراحی قطع کنند.

استفاده از لیزر پر قدرت در اینجا ممکن است مزایای مضاعفی نیز داشته باشد.

توجه داشته باشید که بهترین روش درمان پروستات آمبولیزاسیون پروستات است. چرا این بهترین درمان پروستات است؟ زیرا در این روش بیمار بعد از درمان، مشکلات ادراری و جنسی نخواهد داشت.

آیا فقط اندازه پروستات تعیین‌ کننده جراحی است؟

خیر، فقط اندازه پروستات به‌تنهایی تعیین‌کننده نیاز به جراحی نیست.

در واقع، تصمیم به انجام عمل جراحی برای بزرگی پروستات به ترکیبی از عوامل مختلف بستگی دارد.

اگرچه پروستات‌های خیلی بزرگ‌تر از حالت طبیعی (معمولاً بیش از 80 تا 100 سی‌سی) احتمال بیشتری برای نیاز به جراحی دارند، اما شدت علائم، کیفیت زندگی بیمار، و پاسخ‌دهی به درمان‌های دارویی نیز در این تصمیم‌گیری بسیار مهم‌اند.

ممکن است فردی با پروستاتی نسبتاً کوچک، علائم شدیدی مانند احتباس ادرار، تکرر زیاد، یا عدم تخلیه کامل مثانه داشته باشد که نیاز به مداخله جراحی ایجاد کند.

از سوی دیگر، برخی افراد با پروستات بزرگ ممکن است علائم خفیف یا قابل‌کنترلی داشته باشند که با دارو مدیریت می‌شوند و نیازی به جراحی ندارند.

عواملی مانند وجود سنگ مثانه، عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری، خون در ادرار یا نارسایی کلیه ناشی از انسداد ادراری می‌توانند باعث شوند که پزشک حتی در مواردی با اندازه پروستات متوسط نیز جراحی را توصیه کند.

بنابراین، تشخیص نهایی بر اساس مجموعه‌ای از ارزیابی‌های بالینی، آزمایشگاهی و تصویربرداری انجام می‌شود، نه فقط اندازه پروستات.

چه اندازه ی پروستاتی ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد؟

برای غده های پروستات بسیار بزرگ مانند موارد بزرگتر از 80 میلی لیتر، از روش های جراحی پروستاتکتومی باز و انوکلاسیون پروستات با لیزر هولمیوم استفاده می شود.

اندازه‌گیری پروستات چگونه انجام می‌ شود؟

اندازه‌گیری پروستات یکی از مراحل مهم در ارزیابی وضعیت سلامت این غده است، به‌ویژه زمانی که فرد دچار علائم بزرگی پروستات یا انسداد مجاری ادراری می‌شود.

یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تعیین اندازه پروستات، سونوگرافی ترانس‌رکتال (TRUS) است. در این روش، یک پروب کوچک از طریق مقعد وارد شده و با امواج صوتی، تصویری دقیق از پروستات تهیه می‌شود.

این تصاویر به پزشک امکان می‌دهند حجم پروستات را با دقت بالا محاسبه کند (معمولاً برحسب سی‌سی یا میلی‌لیتر).

روش دیگر، معاینه انگشتی مقعدی (DRE) است که در آن پزشک با لمس پروستات از طریق دیواره‌ی رکتوم، بزرگی احتمالی آن را ارزیابی می‌کند.

اگرچه این روش دقیق‌ترین نیست، اما همچنان یکی از ارزیابی‌های اولیه و سریع در بررسی پروستات محسوب می‌شود.

در صورتی که پزشک در معاینه، بزرگی یا ناهمواری احساس کند، برای بررسی بیشتر سونوگرافی یا سایر روش‌های تصویربرداری تجویز می‌شود.

همچنین در برخی موارد، برای بررسی دقیق‌تر، MRI یا سی‌تی‌اسکن هم می‌تواند به کار گرفته شود، به‌ویژه زمانی که نتایج سونوگرافی نامشخص باشد یا پزشک به وجود توده‌های غیرعادی مشکوک باشد.

در کنار این تصویربرداری‌ها، پزشک معمولاً میزان آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) را نیز در خون بررسی می‌کند تا با ترکیب اطلاعات، تصمیم دقیق‌تری در مورد نیاز به درمان یا جراحی بگیرد.

اندازه‌گیری صحیح پروستات نقش کلیدی در تصمیم‌گیری برای درمان دارویی یا جراحی دارد.

آیا یک پروستات 37 میلی لیتری، بزرگ است؟

هایپرپلازی خوش خیم پروستات، به عنوان یک توده ی غیرطبیعی غده ی پروستات تعریف می شود که باعث پایین آمدن علائم مجرای ادراری می شود.

به طور کلی، پروستات زمانی بزرگ فرض می شود که اندازه ی پروستات بزرگتر از 30 میلی لیتر باشد.

اندازه ی یک غده ی پروستات طبیعی حدوداً  25 میلی لیتر است.

آیا پروستات 40 میلی لیتری، بزرگ است؟

پروستات را می توان بر اساس یک مقیاس خاص، اندازه گیری کرد.

یک پروستات کوچک، حجمی از 30 تا 40 میلی لیتر و وزنی برابر با 20 تا 70 گرم دارد و حجم یک پروستات متوسط، 40 تا 80 میلی لیتر و وزن آن معادل 20 تا 125 گرم می باشد.

همچنین، حجم یک پروستات بزرگ از 40 تا 100 میلی لیتر و وزن آن از 40 تا 125 گرم است.

دکتر پیمان اشرفی متخصص قلب در شرق تهران